All good things come to an end...

Na een lange tijd van stilte heb ik dan nu dan toch even de tijd genomen om jullie weer een kleine update te geven over wat er sinds mijn vertrek uit Zuid-Amerika is gebeurd. Ik zal proberen  jullie niet zoals in mijn vorige blogs uitgebreid verslag te geven maar aangezien het een tijdje geleden is dat ik een blog heb geplaatst heb ik wel een en ander te vertellen natuurlijk :D.

Na een lange reis van een vlucht van Lima naar Santiago, 20 uur wachten in Santiago en dan weer een lange vliegreis naar Auckland waren we dan eindelijk in Nieuw-Zeeland aangekomen. Al op het vliegveld kreeg ik meteen een heel ander gevoel… het was meteen weer westers en modern! Ook de indrukken van de stad bevestigden dit: auto’s stopten voor een zebrapad, de mensen waren heel vriendelijk, de winkels, een fatsoenlijk bed en een warme douche in het hostel met uitzicht op de Skytower van Auckland. Maar misschien dat ik stiekem Zuid-Amerika toch wel een beetje miste… het ademde meer avontuur!

De dagen in Auckland heb ik nog even uitgeziekt van een laatste kwaaltje dat ik aan Zuid-Amerika had overgehouden maar daarnaast hebben we ons voornamelijk bezig gehouden met het zoeken van een lastminute naar de Pacific om daar NYE te vieren. Uiteindelijk hebben we zelf via internet onze vluchten en overnachtingen geregeld en zo geschiedde dat we op 26 december koers zetten richting Fiji.  Over Fiji zal ik jullie slechts vertellen dat het  ‘awesome‘ was! Om nieuwjaar te vieren op Bounty Island was een bijzondere ervaring en ik denk dan ook met smacht terug aan deze prachtige tijd :D! Check de foto's voor meer info!

Eenmaal terug in Auckland moesten we nog 2 dagen wachten voordat Bram, vriend van Tom, zou arriveren. Het was super om een bekend gezicht in de aankomsthal van het vliegveld te ontvangen. De eerste dag verliep niet zo soepel aangezien Tom ervoor zorgde dat de autosleutel van de huurauto op een miraculeuze manier verdween en Bram zijn nieuwe bril bijna om zeep had geholpen. Ik hoopte dat de dag erna het geluk wat meer aan onze zijde was aangezien ik een sprong van de skytower ‘moest‘ volbrengen. Tom en ik hadden, zonder het van elkaar te weten, elkaar hetzelde kertcadeau gekocht: een skyjump van de Skytower. De toren is zelf bijna 320 m hoog maar de sprong is van 192 m hoogte! Voor mij was het eigenlijk de eerste aanraking met dit soort adrenalinekicks, maar ik vond het prachtig!

Na de laatste 2 dagen in Auckland kon ons camperavontuur beginnen. We gingen met z’n drietjes 3 weken lang de road van Nieuw-Zeeland onveilig maken. Het linksrijden en alle gevolgen die dit met zich mee brengt was in het begin natuurlijk wennen, maar zoals het spreekwoord luidt: alles went, behalve ...

Tijdens de 3 komende weken mochten we een grote camper ons huisje noemen… We zijn helemaal naar het noordelijkste puntje gereisd om daar Cape Reinga te bezoeken! Hier komen de Tasman Sea en de Grote Oceaan bij elkaar en het was een prachtig punt om gewoon lekker te genieten! We zijn langs de Bay of Islands weer ‘omlaag gezakt‘ om in Waitomo de Glowworm caves te bezoeken. We hebben een tour door deze caves gedaan in een tube, een autoband, en zo door het water liggen dobberen om boven ons de lichtjes te kunnen bewonderen die de gloeiwormpjes produceerden!  Verder hebben we op het Noordereiland nog een bezoek gebracht aan de stinkstad Rotorua, waar Tom en Bram hebben geraft. Aangezien dit op level 5 was heb ik ervoor gepast, achteraf bleek dat ik dit toch ook wel makkelijk had kunnen doorstaan. Maar ach ja je kunt niet alles! Nadat we de Tongarirocrossing hadden aangedaan, waar Tom en Bram de bekende wandeltocht hebben gemaakt met bekende aangezichten uit Lord of the Rings, zijn we met de ferry naar het Zuidereiland vertrokken.   

Het Zuidereiland wordt door iedereen aangegeven als mooier dan het noordereiland. Dit konden we zelf ook aanschouwen toen we Abel Tasman National Park aandeden. Tijdens een prachtige maar onrustige kayaktrip door dit park, waar Tom ontzettend hard heeft moeten peddelen doordat hij met mij in een kayak zat waren we zeker overtuigd van de schoonheid ervan! De rest van de 2 weken die we in het zuiden hebben doorgebracht hebben we lekker gecruised en veel kilometers gemaakt! Noemenswaardig is nog het stadje Queenstown waar we zijn gestopt voornamelijk om de Fergburger te proberen. Mijn allerflieste vriendinnetje Nic, die begin vorig jaar een reis door o.a. Nieuw-Zeeland heeft gemaakt, heeft me van veel tips voorzien en zo ook de Fergburger. Een sublieme hamburger, zo lekker dat we de 3 avonden dat we in Queenstown waren ons elke avond hiermee verwend hebben. Nic, je hebt geen woord te veel gezegd!!!

Queenstown staat ook bekend als een plaats voor adrenalinekicks. En zoals een ander reismaatje in La Paz mij had laten kennismaken met de uitdrukking ‘du hast blut geleckt‘  zou ik hier na de Skyjump een Canyonswing gaan maken! Voor deze swing wordt er geadverteerd met ‘even my shit was scared‘ en ‘find me a man that makes me scream like this and I’ll be a very happy women’ was het veelbelovend! Je sprong op een hoogte van 110 meter en maakte een vrije val van 60 meter! Net zoals Bram koos ik ervoor om backwards te springen wat de sprong net wat scarier maakt! Al met al vond ik het reuze meevallen, het achterover leunen voor de foto boven op het platform waar je moest springen vond ik eingelijk scarier dan de val zelf… maar het was zeker weer genieten!

Eenmaal Queenstown verlaten en een kort bezoek te hebben gebracht aan Lake Tekapo kwamen we terecht in Akoroa. Dit plaatsje gelegen in Bank Peninsula zou de ideale uitvalbasis zijn om Hector Dolphin‘s te spotten. Nu zou ik het al prachtig vinden om ze te zien maar ik zou het helemaal te gek vinden als ik er mee mocht zwemmen! Zo gezegd, zo gedaan… Na een nacht Farmstay konden we de volgende ochtend met ons drietjes, een duits meisje, gids en kapitein voet aan boord zetten van het bootje dat ons naar de dolfijnen zou brengen. Na slechts een aantal minuten varen zag ik al de eerste dolfijnen! We gingen het koude water in met onze wetsuits en genoten van deze prachtige dieren die heel nieuwsgierig en speels zijn. Ze zwommen langs je heen, onder je door en aan alle kanten zagen we ze langs zwemmen! Tom bleek enorm goed te zijn in het nabootsen van geluiden… en dit vonden ze blijkbaar leuk want ze bleven bij ons in de buurt. Ook toen we verder gingen varen met de boot zwommen ze hele stukken met ons mee onder de voorkant van de boot! Het was een kleine droom die voor mij is uitgekomen dus voor mij was dit echt een onvergetelijke ervaring... Smaakt naar meer! 

Voordat we Christchuch, onze eindbestemming in Nieuw´-Zeeland, aandeden hebben we eerst nog gerelaxed in de Spa van Hanmersprings! Ook wij moeten soms relaxen ;)!

Uiteindelijk de camper ingeleverd en de laatste dagen doorgebracht in Christchurch… voordat het afscheid naderde. Christchurch was namelijk ook de plaats waar mijn reis met Tom nu eindigde. Hij vloog naar Melbourne, waar ik ruim 10 jaar geleden al ben geweest , en ik vloog naar Sydney. Tom gaat, voordat hij naar Azie gaat, samen met Bram 2 maanden door Australie reizen… en aangezien ik een iets andere route heb uitgestippeld zouden onze wegen hier scheiden. Het afscheid viel mij helemaal niet makkelijk… Naast dat ik nu een maandje ook met Bram had gereisd en ook hem ga missen: samen de lakens opvouwen, vroeg wakker worden ;), nutella, voor-het-slapen-gaan verhaaltjes, etc. Bram, ontzettend bedankt voor de leuke tijd die ik zeker nooit zal vergeten!

En dan Tommie… tjaa wat kun je zeggen als je 4 maanden samen hebt gereisd, 24/7 samen bent geweest, altijd op de ander kon rekenen, ontzettend mooie dingen hebt meegemaakt, samen de moeilijke momenten hebt gedeeld,  de tijd van je leven hebt gehad en een droom hebt waargemaakt… Daarnaast leer je elkaar tijdens een reis in zo’n korte tijd kennen op een manier die in een normale situatie misschien niet eens mogelijk is. Verbazingwekkend is het 4 maanden ontzettend leuk geweest want zo makkelijk is samen reizen niet… en zeker niet voor een langere periode en soms extreme onstandigheden en natuurlijk waren er wel eens irritaties (zou niet goed zijn als die er in de 4 maanden niet waren geweest) maar ik kan met volle overtuiging zeggen dat het de tijd van mijn leven was en ik ontzettend dankbaar ben dat ik Tom op deze manier heb leren kennen! Ik hoop dat hij van zijn verdere reis net zo zal genieten als van onze tijd samen! Tommie, je was voor mij de perfecte reispartner en zal onze tijd nooit vergeten! Maar goed zoals mijn titel aangeeft:  All good things come to an end…

Australia

Inmiddels ben ik dus in Australie en waren de eerste dagen alleen niet makkelijk. Ik miste Tom, ik moest nu alles alleen doen en hoewel ik vantevoren dacht dat ik dit wel lekker zou vinden was ik meer verdrietig over het gemis van mijn travelbuddy! Op dit moment ben ik in Byron Bay… Sydney heb ik heel snel achter me gelaten, mede ook omdat ik met deze prachtige stad ruim 10 jaar geleden al kennis had gemaakt, en reis nu sinds zondag samen met een oude vriend uit Bocholtz, Luc. Hij is ook op wereldreis en heeft zich hier een auto gekocht om rond te cruisen… Samen met een David, vrolijke jongen uit Den Bosch, hebben we afgelopen dagen de route afgelegd tussen Sydney en Byron Bay en genoten van wat de route ons te bieden had!

Gisteravond zijn we aangekomen in het drukke Byron Bay en er was geen hostel te vinden. De heren vinden het heerlijk om in de auto op een plekje bij het strand of ander mooi uitzicht te slapen… ikzelf vind het wel fijn om gewoon in een bed te slapen en een douche te kunnen nemen zodat ik er weer fris en fruitig tegen kan! Zo dachten er hier in Byron Bay nog wel honderden backpackers over… ontzettend leuk plaatsje maar geen bed voor mij te vinden. Dit resulteerde in dat ik nu in een dure motelkamer zit… vanuit hier zal ik ook verder alleen gaan reizen. Zo kunnen de heren lekker hun ding doen en ik ook mijn eigen weg gaan… Hoe leuk, lief en aardig zij voor mij zijn ik will hun niet tot last zijn, ik will vaak andere dingen dan hun en will hun niet belemmeren want net zoals het mijn reis is is het ook hun reis! ZO zie je maar dat het niet altijd makkelijk is samen te reizen Dit betekent dus dat ik nu toch nog een hostel hier ga zoeken voor een paar daagjes en dan met de bus verder zal reizen tot in Cairns. Op deze weg zal ik nog paar keer stoppen zoals in Brisbane, Fraser Island, Whitsunday Islands en uiteindelijk Cairns. Begin maart vlieg ik naar Bali… change in mijn reisschema. Mijn ticket stond eigenlijk 13 maart richting Peking maar dit heb ik in Sydney gewijzigd… In Bali ga ik meeten met een collegaatje van Medtronic. Raquel gaat samen met mij 2 weken door Bali reizen en we zullen waarschijnlijk ook koers zetten richting de Gili Islands. Ik kijk hier enorm naar uit… Raquel heeft ook al eerder door Zuid-Amerika gereisd dus het reizen zit ook in haar bloed. En ik kijk niet alleen uit naar de beauty van Bali maar ook om samen met een meisje te reizen! Raquel, see you on 6 March! Vervolgens zal ik rond 26 maart naar Singapore vliegen omdat mijn terugvlucht naar London op 9 april vanuit hier zal vertrekken… En als alles goed is zal ik in Singapore ook Tommie weer zien dus heb genoeg leuke vooruitzichten! Mijn terugkomst staat nu gepland op 10 april… dit zal hoogstens eerder worden, dit ligt puur aan mijn budget maar ik hoop het nog even uit te zingen alhoewel ik er ook naar uit kijk om mijn zus, Mam, Ben, familie, chica’s en iedereen weer te zien! Het zal wel spannend worden om wat de tijd thuis voor mij gaat brengen…  maar tot die tijd vermaak ik me hier nog!

Miss you all and see you later!